تعداد بازدیدهای این مطلب : بازدید
سوال:
سلام علیکم؛ با عرض خسته نباشید خدمت حضرت استاد. مدتى است سوالى براى من پیش آمده و جواب قانع کننده اى هم نگرفته ام؛ و آن اینکه وضعیت بچه اى که از نطفه ى به حرام منعقد شده به دنیا مى آید، چیست؟ با توجه به حدیثى که دیده ام در رابطه با اینکه رسول خدا فرموده اند بغض امیرالمؤمنین را آنهایى به دل مى گیرند که نطفه شان مشکل داشته باشد، و در ضمن، در طول تاریخ ثابت شده است که بزرگترین دشمنان اهلبیت، حرامزاده بوده اند، میخواستم بدانم آیا این به نوعى جبر حساب نمیشود؟ یا در طول تاریخ خود حضرتعالى کسى را سراغ دارید که حلال زاده نبوده باشد و سعادتمند بشود؟ دیگر اینکه آیا فرزند از زنا، در بدو تولد، داراى کدورت نفس است؟ یا مثل سایرین است؟ اگر مثل بقیه است پس این تفاوت دیدگاه و عمل او (یعنى خباثت او) با سایرین از کجا نشات مى گیرد؟ ضمن اینکه از شرایط مرجع تقلید شدن، حلال زاده بودن را هم ذکر میکنند. آیا فرد حرام زاده، حق ندارد مرجع شود، در صورتى که تقصیرى از جانب او نبوده؟ خواهشا توضیح دهید. با تشکر از زحمات ارزشمند شما در حق ما.
جواب:[آیت الله سید محمد محسن حسینی طهرانی]
هو العلیم شکى نیست که شرایط متفاوت در زندگى انسان چه قبل از تولد و چه پس از آن در تمایلات انسان نسبت به اهداف و امورى که به آن مى پردازد نقش دارند و بدین جهت است که بسیار تأکید شده قبل از تولد در طول دوران حمل و نیز پس از آن نسبت به امور تربیتى پدر و مادر اهتمام فراوان داشته باشند. امّا سخن اینجاست که نقش تعیین کننده در همه امور همان اختیار و تصمیم انسات است که حقیقتى است بالاتر و قدرتمندتر و غالب بر جمیع شرائط و ظروفى که فرد در آن شرائط و ظروف بسر مى برده است. و اگر این مسئله وجود نداشت تکلیف از ناحیه پروردگار بر آن فرد عبث و لغو خواهد بود. بلى فرزندى که حتى از نطفه حرام به دنیا آید کدورت ذاتى ندارد و موجودى است که مستعدّ براى هدایت مى باشد مانند سایر افراد حتّى ممکن است به درجات عالیه برسد و نفس او بواسطه ارتقاء در مراتب بالا تغییر کند و خداوند نیز به هر فردى به میزان قدرت و استطاعت بر عمل از روى اراده و اختیار پاداش خواهد داد. و امّا مسئله عدم جواز مرجعیّت باید گفت: احراز مرجعیّت تاج افتخارى نیست که شخص از عدم وصول به آن احساس حرمان و خسران نماید بلکه انسان تا مى تواند باید خود را از وارد شدن در این عرصه دور نگه دارد و بى جهت عهده دار تکالیف و وظایف افراد نشود و بار خود را سنگین نسازد.